ESR-code: 12
Naam: Aankoop van niet-duurzame goederen en diensten
De aanschaf door de overheid van niet-duurzame goederen en diensten wordt onder de groep 12 opgenomen.
Er wordt hier een onderscheid gemaakt tussen enerzijds algemene werkingskosten vergoed aan andere sectoren dan de overheidssector (code 12.1) en anderzijds algemene werkingskosten binnen de overheidssector (code 12.2)
Soms komt het voor dat gezinnen diensten verlenen tegen een vergoeding die niet als loon mag worden aanzien omdat er geen verhouding werkgever/werknemer is. Dergelijke diensten worden door de overheid geboekt als aankoop van niet-duurzame goederen en diensten. Presentiegelden betaald aan niet-ambtenaren in ambtelijke en bestuurlijke colleges en commissies worden eveneens in groep 12 opgenomen.
Wanneer de overheid aankopen doet die gewoonlijk gebeuren door de gezinnen, worden ze geboekt als overdracht in natura (34.32) aan de gezinnen (of als loon in natura zoals vermeld onder code 11.40). Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de overheid voedsel, kleding, geneesmiddelen, enz. aankoopt en gratis aan gezinnen uitdeelt. Dit geldt eveneens voor de kosten voor verpleging van zieken of het onderhoud van armen.
Aankopen van niet-duurzame goederen en diensten bestemd om als gift te worden overgedragen aan het buitenland, worden als inkomensoverdrachten aan het buitenland geboekt (zie groep 35).
Grens tussen aankoop van goederen en diensten en lopende overdrachten
Een betaling van de overheid aan een vzw moet als een lopende aankoop van goederen en diensten worden behandeld indien de overheid als tegenprestatie iets ontvangt waarvan ze eigenaar wordt en dat ze voor haar werking gebruikt (bijv.: papierwaren, klein kantoormaterieel, een wetenschappelijke studie, een technische analyse, advies en ondersteuning in een specifiek domein, …), tenzij het bedrag duidelijk niet in verhouding staat tot de betrokken levering. In dat geval dient het betaalde bedrag als een overdracht te worden beschouwd.
De betalingen die deze voorwaarde niet vervullen, dienen als lopende overdrachten zonder tegenprestatie te worden behandeld. Dit is specifiek het geval voor betalingen voor het ondersteunen van sociaal-culturele doelstellingen waarbij de vzw als enige voorwaarde wordt opgelegd dat ze bewijsstukken voorlegt omtrent de aanwending van de gelden die haar ter beschikking worden gesteld. Herhaaldelijke betalingen vanwege de administratie suggereren overdrachten zonder tegenprestatie.
Idealiter zou men de zaak geval per geval moeten bekijken en de contractvoorwaarden tussen de overheid en de betrokken vzw moeten onderzoeken.